علت پیشرفت چشمگیر سنگاپور در سال های اخیر
استراتژی اقتصادی جمهوری یا دولت-شهر کوچک سنگاپور در جنوب شرقی آسیا،
با جمعیتی اندکی بیش از پنج میلیون نفر، منابع طبیعی ناچیز،
و دسترسی محدود به آبهای شیرین، همواره مورد توجه اقتصاد دانان بوده است.
استراتژی اقتصادی جمهوری یا دولت-شهر کوچک سنگاپور در جنوب شرقی آسیا،
با جمعیتی اندکی بیش از پنج میلیون نفر، منابع طبیعی ناچیز، و دسترسی محدود به آبهای شیرین،
همواره مورد توجه اقتصاد دانان بوده است.
کمتر کشوری در دنیا طی تنها ۵۰ سال تغییرى پانزده برابری در درآمد سرانه
(در مقایسه با حدود سه برابر در ایالت متحده و انگلیس) داشته است.
امید به زندگی در سنگاپور نزدیک به ۸۲ سال است که این رقم ۳ سال بیشتر از آمریکا و کانادا است.
نرخ مرگ و میر در این کشور کمتر از میانگین آمریکایی شمالی و اروپاست.
به علاوه، شاخصهای آموزشی نیز در این کشور کوچک قابل مقایسه با کشورهای صنعتی است.
ولی آیا سیاستهای اقتصادی عامل موفقیت این کشور از زمان استقلال این کشور از بریتانیا است
یا سیاست هاى اجتماعى نقش مهمتری در پیشرفت این کشور داشته اند؟
نگاهی به پیشرفت چشمگیر سنگاپور
سنگاپور با حدود ۵/۵ میلیون جمعیت که تنها در ۷۱۹ کیلومترمربع پخش شدهاند،
در حال برنامه ریزی برنامههایی برای توسعهی ساخت و ساز و همچنین توسعهی اقتصادی و صنعتی خود در چند سال آینده است.
پایانههای باربری، شهرکهای صنعتی، کارخانههای پتروشیمی و فرودگاه چانگی در زمینهای دوباره احیاء شده ساختهشدهاند.
هتل و کازینویِ مارینا بِی سَندز و بیشتر حوزه های اقتصادی درحال رشد آن بر روی زمینهایی که در سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ باز احیاء شدند بنا شده است.
بیشتر جاذبههای گردشگری مثل چرخوفلک، باغهای یک میلیارد دلاری پارک بِی که حدود ۱۰۰ هکتار می باشد و پیست گرَند پیکسِ فرمول وان،
در منطقهی خلیجی واقع شده است.
ازآنجاییکه انتظار میرود جمعیت سنگاپور تا سال ۲۰۳۰ به ۹/۶-۵/۶ میلیون (پنج میلیون و ششصدهزار تا نه میلیون و ششصد هزار) برسد،
دولت اعلام کرده که به ۵۰ کیلومترمربع دیگر نیاز است. در سال ۲۰۱۳ طرحی مبنی بر مشخص کردن مناطق قابل احیاء برای مقاصد صنعتی،
آموزشهای نظامی و حملونقل ارائه شد.
سنگاپور معتقد است حتی بعد از اجرایی شدن طرحها تا سال ۲۰۳۰، بازهم پتانسیل احیای زمینهای بیشتری را دارد
که البته در مقابل انتقادات فزایندهی سیاسی و زیستمحیطی کار آسانی نیست.